Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Plików Cookies. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce.
Wybór. Tłumaczyli z języka tureckiego: Zygmunt Abrahamowicz, Aleksander Dubiński, Stanisława Płaskowicka-Rymkiewicz. Redakcja naukowa, wybór, słowo wstępne i komentarze: Zygmunt Abrahamowicz. Szkic o Ewliji Czelebim i jego dziele: Jan Reychman.
Haruki Murakami jest dziś najbardziej znanym i najpopularniejszym
pisarzem japońskim. Jego książki zostały przełożone na ponad
pięćdziesiąt ję-zyków, niektóre nawet dwu- lub trzykrotnie. Już
pierwsza powieść, Słuchaj pieśni wiatru (Kaze no uta o
kike) zdobyła w 1979 roku nagrodę magazynu literackiego „Gunzō”
za debiut, a kolejne pozyskiwały mu licznych nowych czytelników.
W 1987 roku Norwegian Wood pobiła wszelkie rekordy
sprzedaży. Teraz, ponad trzydzieści lat później, każda kolejna
powieść Murakamiego staje się w Japonii bestsellerem.
Postać Murakamiego fascynuje badaczy literatury, a jego
błyskawicznie rosnąca popularność zaskoczyła wielu krytyków.
Próbowano go zaliczać do różnych prądów literackich, ale Murakami
wymyka się takim kategoryzacjom, częściowo dlatego, że choć w
ciągu ponad trzydziestu pięciu lat twórczości eksperymentował z
różnymi formami i stylami, zawsze jednak jego utwory przepełniała
pewna, charakterystyczna, właściwa tylko jemu atmosfera. W
Japonii opinie na temat jego pisarstwa bywały diametralnie różne.
Jedni krytycy zarzucali mu, że „trąci masłem” (jap.
batākusai), co było metaforą odnoszącą się do
„zachodnich” elementów, jakie dostrzegali w jego twórczości, a
inni nazywali go „bezwonnym” (jap. mushūsei), twierdząc,
że bohaterom i prozie pisarza brak cech charakterystycznych.
Rzeczywiście w utworach Murakamiego znajdujemy wiele odniesień do
Zachodu, zachodniej muzyki, literatury czy zachodnich potraw. Być
może to częściowo one pozwoliły czytelnikom w innych krajach od
razu znaleźć w jego utworach coś sobie bliskiego i znanego.