Biografie

Dzieje moich poszukiwań prawdy, Warszawa 1969, wyd. 2.

BKD

współpraca: Marek Zając, posłowie: Ryszard Terlecki

z angielskiego przełożyła Olga Zienkiewicz, Warszawa 2004.

Przekład trochę szwankuje, okładka odstrasza znawców przedmiotu, ale książka jest super.

Wybór. Tłumaczyli z języka tureckiego: Zygmunt Abrahamowicz, Aleksander Dubiński, Stanisława Płaskowicka-Rymkiewicz. Redakcja naukowa, wybór, słowo wstępne i komentarze: Zygmunt Abrahamowicz. Szkic o Ewliji Czelebim i jego dziele: Jan Reychman.

Warszawa 1968

komentarze Marek Grechuta

Haruki Murakami jest dziś najbardziej znanym i najpopularniejszym pisarzem japońskim. Jego książki zostały przełożone na ponad pięćdziesiąt ję-zyków, niektóre nawet dwu- lub trzykrotnie. Już pierwsza powieść, Słuchaj pieśni wiatru (Kaze no uta o kike) zdobyła w 1979 roku nagrodę magazynu literackiego „Gunzō” za debiut, a kolejne pozyskiwały mu licznych nowych czytelników. W 1987 roku Norwegian Wood pobiła wszelkie rekordy sprzedaży. Teraz, ponad trzydzieści lat później, każda kolejna powieść Murakamiego staje się w Japonii bestsellerem.
Postać Murakamiego fascynuje badaczy literatury, a jego błyskawicznie rosnąca popularność zaskoczyła wielu krytyków. Próbowano go zaliczać do różnych prądów literackich, ale Murakami wymyka się takim kategoryzacjom, częściowo dlatego, że choć w ciągu ponad trzydziestu pięciu lat twórczości eksperymentował z różnymi formami i stylami, zawsze jednak jego utwory przepełniała pewna, charakterystyczna, właściwa tylko jemu atmosfera. W Japonii opinie na temat jego pisarstwa bywały diametralnie różne. Jedni krytycy zarzucali mu, że „trąci masłem” (jap. batākusai), co było metaforą odnoszącą się do „zachodnich” elementów, jakie dostrzegali w jego twórczości, a inni nazywali go „bezwonnym” (jap. mushūsei), twierdząc, że bohaterom i prozie pisarza brak cech charakterystycznych. Rzeczywiście w utworach Murakamiego znajdujemy wiele odniesień do Zachodu, zachodniej muzyki, literatury czy zachodnich potraw. Być może to częściowo one pozwoliły czytelnikom w innych krajach od razu znaleźć w jego utworach coś sobie bliskiego i znanego.

Au pied de la statue du grand Sphinx, la jeune Kiya lie conversation avec un inconnu, qui très vite va la fasciner par ses propos mystiques et passionnés. Il n'est autre que le pharaon Aménophis IV, et Kiya deviendra son épouse sous le nom de Néfertiti.

Mojżesz (Witold Tyloch), Budda (Eugeniusz Słuszkiewicz), Konfucjusz (Tadeusz Żbikowski), Jezus (Józef Keller), Mahomet (Edward Szymański)

Charles De Gaulle