Japonia

Pisma o Japonii.

by Lyle Kenyon Engel.

Początek ery Heisei, zainaugurowanej w 1989 roku wstąpieniem na tron cesarza Akihito, przypadł na okres korzystnej koniunktury ekonomicznej, jednakże w ciągu kolejnych dwóch lat doszło do załamania tzw. gospodarki bańki mydlanej, będącej efektem spekulacyjnych przedsięwzięć na rynku nieruchomości. Krach na giełdzie tokijskiej wywołał kryzys japońskiego systemu finansowego. Pogłębiająca się recesja oraz globalizacja ujawniły słabe strony modelu kapitalizmu, nacechowanego interwencjonizmem państwowym, przynosząc stwierdzenia o „drugiej przegranej” Japonii (m.in. w kontekście japońsko-amerykańskiej rywalizacji ekonomicznej). Trudności gospodarcze zbiegły się w czasie z utratą dominującej pozycji przez Partię Liberalno-Demokratyczną po 38 latach nieprzerwanych rządów.  Niepomyślne wyniki wyborów do Izby Reprezentantów w 1993 roku spowodowane były m.in. ujawnieniem serii afer korupcyjnych, a także wyłamywaniem się z PLD kolejnych członków, inicjujących powstanie nowych ugrupowań. W tym czasie zanikła bowiem potrzeba trwania konserwatystów w jedności, pomimo zasadniczych różnic w poglądach, wynikająca z zimnowojennych uwarunkowań.

Książka prezentuje artykuły o tematyce historycznej, politycznej i ekonomicznej ukazujące erę Heisei wieloaspektowo i wielopoziomowo.

Trzy traktaty o drodze pisma. Przekład, opracowanie i komentarz Anna Zalewska.

1968

Haruki Murakami jest dziś najbardziej znanym i najpopularniejszym pisarzem japońskim. Jego książki zostały przełożone na ponad pięćdziesiąt ję-zyków, niektóre nawet dwu- lub trzykrotnie. Już pierwsza powieść, Słuchaj pieśni wiatru (Kaze no uta o kike) zdobyła w 1979 roku nagrodę magazynu literackiego „Gunzō” za debiut, a kolejne pozyskiwały mu licznych nowych czytelników. W 1987 roku Norwegian Wood pobiła wszelkie rekordy sprzedaży. Teraz, ponad trzydzieści lat później, każda kolejna powieść Murakamiego staje się w Japonii bestsellerem.
Postać Murakamiego fascynuje badaczy literatury, a jego błyskawicznie rosnąca popularność zaskoczyła wielu krytyków. Próbowano go zaliczać do różnych prądów literackich, ale Murakami wymyka się takim kategoryzacjom, częściowo dlatego, że choć w ciągu ponad trzydziestu pięciu lat twórczości eksperymentował z różnymi formami i stylami, zawsze jednak jego utwory przepełniała pewna, charakterystyczna, właściwa tylko jemu atmosfera. W Japonii opinie na temat jego pisarstwa bywały diametralnie różne. Jedni krytycy zarzucali mu, że „trąci masłem” (jap. batākusai), co było metaforą odnoszącą się do „zachodnich” elementów, jakie dostrzegali w jego twórczości, a inni nazywali go „bezwonnym” (jap. mushūsei), twierdząc, że bohaterom i prozie pisarza brak cech charakterystycznych. Rzeczywiście w utworach Murakamiego znajdujemy wiele odniesień do Zachodu, zachodniej muzyki, literatury czy zachodnich potraw. Być może to częściowo one pozwoliły czytelnikom w innych krajach od razu znaleźć w jego utworach coś sobie bliskiego i znanego.

Niezbędne na wakacjach, w podróży służbowej, na zajęciach językowych.