Literatura

Dawno, dawno temu...

Przysłowia, zagadki, dialogi-sprzeczki, rady dla młodszych, bajki, wreszcie dłuższe teksty humorystyczne i satyryczne są klasyfikowane przez badaczy piśmiennictwa Mezopotamii jako przynależne do tzw. literatury mądrości. W rzeczywistości jest to kolektywne określenie tekstów dydaktycznych i moralizatorskich, ale w wielu z nich humor jest obecny. Te właśnie utwory pragniemy Czytelnikowi przedstawić w kolejnym tomie Antologii Literatury Mezopotamskiej.

Wykpiwanie codzienności, żartowanie z przywar ludzkich, obśmiewanie pewnych zawodów pojawia się już w tekstach napisanych w języku sumeryjskim. To właśnie Sumerów uznaje się za pierwszych autorów kolekcji przysłów i powiedzeń, które do nas dotrwały najczęściej w późniejszych odpisach. Mieszkańcy Babilonii przejęli jedynie niektóre z nich i przetłumaczyli na swój język – akadyjski. Większa kolekcja przysłów akadyjskich nie jest znana. Mała kolekcja tekstów humorystycznych z Asyrii pozwala ujrzeć podobieństwa do opowieści arabskich. Często liczą one tylko kilka linijek i zawierają również bajki oraz anegdoty ostrzegające przed złym zachowaniem. Popularne powiedzenia są niekiedy cytowane w listach, a w kilku przypadkach mamy odniesienia do zagadek, choć nie zachowała się żadna ich kolekcja.

(Ze Wstępu)

Mroczna seria

Biblioteka arcydzieł poezji i prozy nr 63

przełożył Andrzej Morsztyn

opracował Mieczysław Brahmer

przełożyła z rosyjskiego Maria Okołów-Podhorska

przełożyła Maria Streszewska

przełożyła Irena Wyrzykowska