Wschód Starożytny

Dawno, dawno temu...

Przysłowia, zagadki, dialogi-sprzeczki, rady dla młodszych, bajki, wreszcie dłuższe teksty humorystyczne i satyryczne są klasyfikowane przez badaczy piśmiennictwa Mezopotamii jako przynależne do tzw. literatury mądrości. W rzeczywistości jest to kolektywne określenie tekstów dydaktycznych i moralizatorskich, ale w wielu z nich humor jest obecny. Te właśnie utwory pragniemy Czytelnikowi przedstawić w kolejnym tomie Antologii Literatury Mezopotamskiej.

Wykpiwanie codzienności, żartowanie z przywar ludzkich, obśmiewanie pewnych zawodów pojawia się już w tekstach napisanych w języku sumeryjskim. To właśnie Sumerów uznaje się za pierwszych autorów kolekcji przysłów i powiedzeń, które do nas dotrwały najczęściej w późniejszych odpisach. Mieszkańcy Babilonii przejęli jedynie niektóre z nich i przetłumaczyli na swój język – akadyjski. Większa kolekcja przysłów akadyjskich nie jest znana. Mała kolekcja tekstów humorystycznych z Asyrii pozwala ujrzeć podobieństwa do opowieści arabskich. Często liczą one tylko kilka linijek i zawierają również bajki oraz anegdoty ostrzegające przed złym zachowaniem. Popularne powiedzenia są niekiedy cytowane w listach, a w kilku przypadkach mamy odniesienia do zagadek, choć nie zachowała się żadna ich kolekcja.

(Ze Wstępu)

Sumer, Babylonie Assyrie

1999

traduit de l'anglais par Louis Postif, Paris 1967. Club de Masque 28.

edited by Piotr Taracha with the assistance of Magdalena Kapełuś