Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Plików Cookies. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce.
W rzeczywistości jest to kolektywne określenie tekstów dydaktycznych i moralizatorskich, ale w wielu z nich humor jest obecny. Te właśnie utwory pragniemy Czytelnikowi przedstawić w kolejnym tomie Antologii Literatury Mezopotamskiej.
Wykpiwanie codzienności, żartowanie z przywar ludzkich, obśmiewanie pewnych zawodów pojawia się już w tekstach napisanych w języku sumeryjskim. To właśnie Sumerów uznaje się za pierwszych autorów kolekcji przysłów i powiedzeń, które do nas dotrwały najczęściej w późniejszych odpisach. Mieszkańcy Babilonii przejęli jedynie niektóre z nich i przetłumaczyli na swój język – akadyjski. Większa kolekcja przysłów akadyjskich nie jest znana. Mała kolekcja tekstów humorystycznych z Asyrii pozwala ujrzeć podobieństwa do opowieści arabskich. Często liczą one tylko kilka linijek i zawierają również bajki oraz anegdoty ostrzegające przed złym zachowaniem. Popularne powiedzenia są niekiedy cytowane w listach, a w kilku przypadkach mamy odniesienia do zagadek, choć nie zachowała się żadna ich kolekcja.
Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Plików Cookies. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce.
