Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Plików Cookies. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce.
Maciej Popko, profesor orientalistyki Uniwersytetu Warszawskiego, zajmuje się w swojej książce ludem, znanym zazwyczaj z marginesu dziejów indoeuropejskich Hetytów. Huryci przybyli do północnej Mezopotamii z Wyżyny Armeńskiej w III w.p.n.e. Rozprzestrzeniali się szybko, zafascynowani kulturą Dwurzecza, przyswoili pismo klinowe, tworząc we własnym języku. W XV-XIV w.p.n.e. ich państwo Mitanni rozciągało swe wpływy po północną Syrię i Mezopotamię. Władców mitannijskich łączyły stosunki dyplomatyczne z Egiptem Amenhotepa III i jego słynnego następcy Amenhotepa IV. Ponoć piękna Nefertiti była hurycką księżniczką, córką Tuszratty. Huryci zniknęli nagle z karty dziejów starożytnego Wschodu po najeździe tajemniczych "ludów morza" w XII w.p.n.e. Zostały po nich gliniane tabliczki, wciąż jeszcze wydobywane przez archeologów i mozolnie odczytywane przez językoznawców, a także ślady w mitologii starożytnej Grecji.
Spis treści
Przedmowa Odkrywanie Hurytów Najstarsze świadectwa Czasy ekspansji Powstanie i rozkwit Mitanni Rozpad imperium i upadek Mitanni Huryci w Syrii Huryci w Azji Mniejszej W odwrocie Język Piśmiennictwo Religia Mitologia Magia Zagadnienie sztuki huryckiej Zakończenie Wskazówki bibliograficzne Indeks postaci historycznych i autorów współczesnych Indeks bóstw oraz postaci mitologicznych, biblijnych i literackich Spis ilustracji
PIW, wydanie I oprawa twarda (mały format), ilustracje barwne i czarno-białe, 210 s. ISBN 83-06-02114-2