HURYCI, Maciej Popko

Maciej Popko, profesor orientalistyki Uniwersytetu Warszawskiego, zajmuje się w swojej książce ludem, znanym zazwyczaj z marginesu dziejów indoeuropejskich Hetytów. Huryci przybyli do północnej Mezopotamii z Wyżyny Armeńskiej w III w.p.n.e. Rozprzestrzeniali się szybko, zafascynowani kulturą Dwurzecza, przyswoili pismo klinowe, tworząc we własnym języku. W XV-XIV w.p.n.e. ich państwo Mitanni rozciągało swe wpływy po północną Syrię i Mezopotamię. Władców mitannijskich łączyły stosunki dyplomatyczne z Egiptem Amenhotepa III i jego słynnego następcy Amenhotepa IV. Ponoć piękna Nefertiti była hurycką księżniczką, córką Tuszratty. Huryci zniknęli nagle z karty dziejów starożytnego Wschodu po najeździe tajemniczych "ludów morza" w XII w.p.n.e. Zostały po nich gliniane tabliczki, wciąż jeszcze wydobywane przez archeologów i mozolnie odczytywane przez językoznawców, a także ślady w mitologii starożytnej Grecji.

Spis treści

Przedmowa
Odkrywanie Hurytów
Najstarsze świadectwa
Czasy ekspansji
Powstanie i rozkwit Mitanni
Rozpad imperium i upadek Mitanni
Huryci w Syrii
Huryci w Azji Mniejszej
W odwrocie
Język
Piśmiennictwo
Religia
Mitologia
Magia
Zagadnienie sztuki huryckiej
Zakończenie
Wskazówki bibliograficzne
Indeks postaci historycznych i autorów współczesnych
Indeks bóstw oraz postaci mitologicznych, biblijnych i literackich
Spis ilustracji

PIW, wydanie I
oprawa twarda (mały format), ilustracje barwne i czarno-białe, 210 s.
ISBN 83-06-02114-2