Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Plików Cookies. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce.
Konstantyn (306-337) jest postacią wyjątkową, gdyż przyjął chrześcijaństwo jako pierwszy władca rzymski. Fakt niejednokrotnie podważany, nie budzi jednak wątpliwości. Wydarzenie to uważamy słusznie za decydujące w dziejach Imperium, ale też średniowiecznego Zachodu i epoki nowożytnej. Stanowił krok wyjątkowy w historii Rzymu. Państwo było tu od wieków związane z kultem wprowadzonym za sprawą mitycznego króla Numy w VII wieku przed Chrystusem.
Przystając do chrześcijaństwa, Konstantyn zakładał w pewien sposób, że mogłoby ono zastąpić zmęczenie starymi religiami publicznymi i pomóc mu w przywróceniu pryncypatu. Brakowało jednak wśród chrześcijan niezbędnej jedności, co z pewnością bardzo go poruszało. W tym kontekście należy rozumieć unifikacyjne działania władcy i dążność do umocnienia władzy cesarskiej. Były też jaśniejsze strony. Mimo braku jedności system wykazywał niezwykłą witalność, która sprzyjała władzy Konstantyna.
Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Plików Cookies. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce.
