Tell Amarna

Wykopaliska prowadzone w latach 1991–1998 w Tell Amarna na północy Syrii przez ekipę belgijskich archeologów z Uniwersytetu w Liege, kierowaną przez prof. Önhana Tunce (Önhan Tunca), natrafiły w 1998 roku w pobliżu starożytnych ruin osady sprzed ponad 5 tys. lat na fragmentarycznie zachowane ruiny kościoła bizantyjskiego. Pozostałości te datowane są przez archeologów na koniec IV – początek V wieku n.e. Do współpracy przy konserwacji oraz interpretacji znaleziska zaproszeni zostali archeolodzy i konserwatorzy z Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej Uniwersytetu Warszawskiego, kierowani przez dr. Tomasza Waliszewskiego oraz dr. Krzysztofa Chmielewskiego.

Ponieważ teren wykopalisk zagrożony był prowadzonymi pracami rolnymi, mozaiki zostały wyjęte ze swego miejsca i złożone w magazynach Generalnej Dyrekcji Starożytności i Muzeów Arabskiej Republiki Syryjskiej. Potrzeba było kolejnych czterech lat, aby uzyskać środki niezbędne do przeprowadzenia konserwacji mozaik. Prace prowadzone w Damaszku jesienią 2004 oraz zima 2005 roku przez polskich, syryjskich i greckich konserwatorów, finansowane były przez Komisje Europejska w ramach programu Kultura 2000 [Couleur de la chrétienté de l’Orient vers l’Occident. Une église du 5e siècle et ses mosaïques mises au jour à Tell Amarna (Syrie)][/Couleur].

Wystawa stanowiąca integralną część projektu, przedstawiona była w czerwcu 2005 roku publiczności belgijskiej w Muzeum Królewskim w Mariemont. Odrestaurowane mozaiki, wraz z towarzyszącymi zabytkami pochodzącymi z wykopalisk, prezentowane były od 31 sierpnia do 2 października 2005 w Państwowym Muzeum Archeologicznym w Warszawie, a następnie zwrócone zostały stronie syryjskiej.